رشته فرنگی با الهام از "تفکر صنعتی"

در حالی که همه‌گیری کووید-19 تقریباً صنعت رستوران‌داری را در سرتاسر جهان از بین برد، این بحران یک موهبت برای سازندگان لوزیفن بود.

سال‌ها قبل از شروع همه‌گیری، نودل‌سازان در لیوژو با باز کردن رستوران‌ها یا فروشگاه‌های زنجیره‌ای، راهی متفاوت از صادرات غذاهای ویژه محلی به سایر نقاط چین را در پیش گرفتند.رشته فرنگی دست کشیده لانژووSha Xian Xiao Chi - یا میان وعده های شهرستان Sha.

وجود زنجیره‌های زنجیره‌ای که این غذاها را در شعبه‌های سراسر کشور عرضه می‌کنند، نتیجه تلاش‌های عمدی دولت‌های محلی است.غذاهای معروف خود را به فرانچایزهای نیمه سازمان یافته تبدیل کنند.

لیوژو شهری محقر در جنوب غربی چین استیک پایه کلیدیبرای صنعت خودرو،حدود 9 درصد از کل تولید خودروی کشور را به خود اختصاص داده است، بر اساس داده های دولت شهری.باجمعیت 4 میلیونی، این شهر خانه بیش از 260 قطعه ساز خودرو است.

تا سال 2010، لوزیفن پس از نمایش در مستند آشپزی موفق، طرفدارانی را به دست آورده بود.لقمه ای از چین"

زنجیره های تخصصی luosifen در پکن و شانگهای شروع به ظهور کردند.اما با وجود برخی هیاهوهای اولیه و الففشار دولت، فروش در فروشگاه کاهش یافت.

سپس در سال 2014، کارآفرینان لیوژو ایده‌ای داشتند: تولید انبوه نودل و بسته‌بندی آن‌ها.

در ابتدا کار آسانی نبود.رشته فرنگی که ابتدا در کارگاه های فرسوده درست می شد، فقط 10 روز دوام می آورد.مقامات برخی از کارگاه ها را به دلیل نگرانی های بهداشتی سرکوب کردند.

این عقب‌نشینی‌ها، شتاب را در شهری که به‌خاطر قابلیت‌های مونتاژ و استانداردسازی شهرت داشت، کاهش نداد.

همانطور که کارگاه های لووزیفن بیشتر ظاهر شد، دولت لیوژو شروع به تنظیم مقررات تولید و اعطای مجوز به کارخانه هایی کرد که شرایط خاصی را برآورده می کردند.به گزارش رسانه های دولتی.

تلاش‌های دولت منجر به تحقیقات بیشتر و فناوری‌های ارتقا یافته در آماده‌سازی، فرآوری، استریل‌سازی و بسته‌بندی مواد غذایی شده است.امروزه بیشتر بسته بندی های لوزیفن موجود در بازار تا شش ماه ماندگاری دارند که به افراد نزدیک یا دور این امکان را می دهد تا با حداقل آماده سازی از طعم های مشابه لذت ببرند.

نی می‌گوید: «با اختراع بسته‌های لوزیفن، مردم لیوژو «تفکر صنعتی» شهر را به عاریت گرفتند.

روح سوپ

در حالی که حلزون ممکن است به عنوان غیرمعمول ترین ماده موجود در لوزیفن برجسته شود، شاخه های محلی بامبو همان چیزی است که به سوپ رشته فرنگی روح می بخشد.

احتمالاً رایحه‌ی بی‌نظیر لوزیفن از تخمیر «سان سان» - شاخه‌های بامبو ترش می‌آید.تولید کنندگان می گویند، علیرغم اینکه در یک کارخانه تولید می شود، هر بسته ساقه بامبو که با لوزیفن فروخته می شود، مطابق سنت های لیوژو دست ساز است.

شاخه های بامبو در چین بسیار با ارزش هستند، بافت ترد و لطیف آن ها آنها را به یک ماده حمایت کننده در بسیاری از دستور العمل های لذیذ تبدیل می کند.

اما از آنجایی که بامبو به سرعت رشد می کند، پنجره طعم برای شاخه های آن بسیار کوتاه است، که برای آماده سازی و نگهداری چالش هایی ایجاد می کند.

برای حفظ طراوت حداکثری، کشاورزان حومه لیوژو قبل از طلوع صبح برای شکار بیدار می شوند.با هدف گرفتن نوک گیاه، از آنجایی که فقط از سطح زمین بیرون می آید، شاخه های بالای ریزوم را با دقت قطع می کنند.قبل از ساعت 9 صبح، گیاهان برداشت شده و به کارخانه های فرآوری تحویل داده می شوند.

سپس شاخه های بامبو از غلاف، پوست کنده و بریده می شوند.برش ها حداقل به مدت دو ماه در مایع ترشی می مانند.

به گفته نی، سس مخفی ترشی، ترکیبی از آب چشمه محلی لیوژو و آب ترشی کهنه است.هر دسته جدید حاوی 30 تا 40 درصد آب میوه قدیمی است.

تخمیر بعدی فقط یک بازی انتظار نیست.همچنین نیاز به نظارت دقیق دارد."سوملیره های ترشی" چاشنی شده هستندبرای بو کردن "شاخه های بامبو ترش" پرداخت شده استبرای ردیابی مراحل تخمیر

غذای سالم مناسب

به گفته Ni، اگرچه مسلماً از غذای راحت الهام می‌گیرد، اما لوزیفن بسته‌بندی شده را نباید به عنوان چنین طبقه‌بندی کرد.در عوض، او ترجیح می دهد از آن به عنوان "غذای ویژه محلی" یاد کند، زیرا نه کیفیت و نه تازگی آن به خطر افتاده است.

نی می‌گوید: «تولیدکنندگان لوزیفن از ادویه‌ها - انیسون، فلفل‌های بی‌حس، رازیانه و دارچین - به‌عنوان نگهدارنده‌های طبیعی علاوه بر طعم‌دهنده‌ها استفاده می‌کنند.بسته به دستور غذا، حداقل 18 ادویه در آبگوشت وجود دارد.

به جای افزودن پودرهای طعم‌دهنده، آبگوشت لوزیفن - که اغلب در بسته‌ها تغلیظ می‌شود - از طریق فرآیندهای طولانی پخت و پز ایجاد می‌شود و تعداد زیادی از حلزون‌ها، استخوان‌های مرغ و استخوان‌های مغز خوک بیش از 10 ساعت در جوش‌های غلتکی می‌نشینند.

این فرآیند دقیق در مورد رشته فرنگی برنج - شخصیت اصلی غذا نیز صدق می کند.از آسیاب غلات گرفته تا بخارپز کردن تا خشک کردن تا بسته بندی، حداقل هفت مرحله انجام می شود که در طی دو روز کامل انجام می شود - که به لطف اتوماسیون زمان بسیار کوتاه شده است - تا به حالت "آل دنته" بی خطا برسید.

هرچقدر هم که پخته شود، نودل ها ابریشمی و لغزنده می شوند و در عین حال تمام طعم های پررنگ را در کاسه ایجاد می کنند.

«افرادی که در خانه می مانند اکنون انتظارات بیشتری برای غذای راحت دارند.و این خیلی بیشتر از پر کردن شکم است.آنها می‌خواهند در مراسمی شرکت کنند تا چیزی خوشمزه درست کنند.» شی می‌گوید.